Eerste impressies van Tokyo

De vlucht is prima verlopen. Heb geen oog dichtgedaan maar heb flink wat filmkes gezien: 'The reader' en 'The revolutionary road' vond ik super en dan was er nog de drie uur durende "case of Benjamin Botton" ... soort van forest gump verhaal met Brad Pitt die niet echt aan te raden is! Rechts van mij in het vliegtuigg zat Math, links van mij een Japanner. Ik had al gelezen dat de Japanners het onbeleefd vinden als je je neus wil snuiten... maar om dan in de plaats je snot om de tien minuten op te trekken vind ik toch een vervelender alternatief.
In de ochtend rond tien uur zijn we geland in Narita, het Zaventem van Tokyo. We werden er opgewacht door gemaskerd luchthavenpersoneel owv die Mexicaanse griep. Iedereen die aan boord zat, moest formulieren invullen en aanvinken of ze al dan niet recent in contact waren met Mexicanen en of ze in Mexico recent geweest waren en of ze toevallig geen griepje voelden opkomen. Griepjes voelden we niet opkomen... wel een zware vermoeidheid. Het dragen van die loodzware rugzakken was er vanmorgen echt teveel aan. Correctie op berichtje van gisteren: Ik denk dat ik toch teveel bij heb!
Omdat het bij onze aankomst kei hard regende hebben we de raad van onze gids gevolgd: in de buurt van Ikebukuro zijn torenhoge shopping centra waarin je je kan verdwalen... Wat daar te zien is, is echt een cliché: die gasten met hun kansspelletjes, de tal van gadgets winkels en shopping centra met alleen maar mediamarkt spullen... De jeugd heeft hier de vreemdse kapsels en fluo sportschoenen zijn hier ook de mode. Hoe gekker, hoe beter...
Ik sta ook versteld van de slechte kennis van het Engels hier. Met veel gebaren kan je iets bestellen en ze lijken je maar altijd half te verstaan. Zo stonden er aan de uitgang van een grote shopping mall een troepje journalisten en politie verzameld, kennelijk om een of andere beroemdheid op te wachten. Wanneer ik aan de politieman vroeg: "what's happening? Is there a star?", zei hij mij: "no no, I'm a police man" :-))