Vanavond hadden we een gezellig etentje met Cristel & Lionel, kennissen van Mathieu die nu in Tokyo wonen. Zij wisten uiteraard waar we lekker konden eten!
dimanche 17 mai 2009
Inari - Day 12 - Photos 1
niet te verwarrren met de triomfboog, de fascinerende torii's van Inari
Dit is de wandelroute die we hebben afgelegd in Inari.
Nara - Day 11 - Photos 3
Scholieren die voor het vak Engels met ons (toeristen) een gesprek moesten aanknopen ...
Nara - Day 11 - Photos 1
De ingang van onze ryokan in Nara... een mooie overnachtigsplaats maar er hing daar een akelig sfeertje!
Nara -> Inari -> Tokyo
Nara était chouette. Quelques beaux temples, entourés de centaines de daims, une belle balade.
Bref, chouette même si ce n'était pas nécessaire d'y dormir.
Parlons-en de cette nuit.
En cherchant notre Ryokan (Sei Kan So), nous sommes passés par des rues très calmes presque mortes. Cà et là, un "bâtiment" ressemblant plus à un bidonville...
Bref, notre Ryokan, un des moins chers de nos vacances commençait à me faire de plus en plus peur...
Après l'avoir trouvé, la devanture était très bien. Mais l'intérieur était sombre! Il n'y avait que nous et le concierge. En montant voir notre chambre on est passés par un couloir digne des plus grands films d'horreur. Rien de choquant mais une ambiance trèèèèèès glauque: vieille moquette rouge par terre, lumière très (trop?) tamisée, etc. ( Nele le compare au film Shining)
Bref, je me disais déjà, vivement demain matin que cette nuit soit passée et qu'on déguerpisse... Finalement, en ouvrant la porte de la chambre, on est tombé sur un très sympathique Ryokan avec deux énormes fenêtres donnant sur un splendide jardin japonais...
Bref, à l'intérieur de la chambre c'était super zen, mais à l'extérieur un peu flippant!!!
Après une très bonne nuit donc (malgré le couloir d'horreur), on s'est levé pour repartir vers Tokyo, en passant par Inari.
Un site où on peut faire une balade de 4km, dans des petits sentiers dans les bois (montées et descentes qui s'enchaînent).
En marchant sur ces sentiers, on passe sous des centaines (milliers?) de torii rouges. C'est magnifique.Vous verrez les photos.
Ensuite, après s'être fait arroser durant cette balade (la pluie est de retour), on a repris un shinkansen pour Tokyo.
Nous y voilà enfin dans un super hôtel occidental avec toutes les facilités... QUEL PIED!!!!
Malheureusement, on y reste qu'une nuit avant de repartir pour deux nuits dans une petite auberge...
A+
Bref, chouette même si ce n'était pas nécessaire d'y dormir.
Parlons-en de cette nuit.
En cherchant notre Ryokan (Sei Kan So), nous sommes passés par des rues très calmes presque mortes. Cà et là, un "bâtiment" ressemblant plus à un bidonville...
Bref, notre Ryokan, un des moins chers de nos vacances commençait à me faire de plus en plus peur...
Après l'avoir trouvé, la devanture était très bien. Mais l'intérieur était sombre! Il n'y avait que nous et le concierge. En montant voir notre chambre on est passés par un couloir digne des plus grands films d'horreur. Rien de choquant mais une ambiance trèèèèèès glauque: vieille moquette rouge par terre, lumière très (trop?) tamisée, etc. ( Nele le compare au film Shining)
Bref, je me disais déjà, vivement demain matin que cette nuit soit passée et qu'on déguerpisse... Finalement, en ouvrant la porte de la chambre, on est tombé sur un très sympathique Ryokan avec deux énormes fenêtres donnant sur un splendide jardin japonais...
Bref, à l'intérieur de la chambre c'était super zen, mais à l'extérieur un peu flippant!!!
Après une très bonne nuit donc (malgré le couloir d'horreur), on s'est levé pour repartir vers Tokyo, en passant par Inari.
Un site où on peut faire une balade de 4km, dans des petits sentiers dans les bois (montées et descentes qui s'enchaînent).
En marchant sur ces sentiers, on passe sous des centaines (milliers?) de torii rouges. C'est magnifique.Vous verrez les photos.
Ensuite, après s'être fait arroser durant cette balade (la pluie est de retour), on a repris un shinkansen pour Tokyo.
Nous y voilà enfin dans un super hôtel occidental avec toutes les facilités... QUEL PIED!!!!
Malheureusement, on y reste qu'une nuit avant de repartir pour deux nuits dans une petite auberge...
A+
Inari halte
We dachten Kyoto nooit meer te zien, maar bij onze aankomst in Nara kwamen we tot de vaststelling dat in Inari, een halte ergens tussen Nara en Kyoto een heel mooie wandelroute ligt waarvan in twee van onze gidsen mooie beelden staan. Overtuigd dat te willen zien, zochten we op hoe ernaar toe te gaan. Blijkt dus Inari dichter bij Kyoto gelegen is dan bij Nara. Dus repten we ons vanmorgen terug naar Kyoto station om er onze bagage in een locker achter te laten en om daarna terug onze reis verder te zetten naar Inari.
Het was regenachtig toen we aan onze wandeltocht begonnen… het wandelpad kronkelt en ligt op een helling in de bossen…Het pad is ongeveer 4 km lang en vormt een lus. De tocht is in feite een religieuze tocht voor aanhangers van het Shintoïsme… Overal kan je amuletten kopen met persoonlijke “wensen” op… De wandelaar die het pad volgt, passeert onder duizenden torii’s … Een heel speciale ervaring. Langs de wandelpaden liggen ook begraafplaatsen waar gelovigen mini torii’s plaatsten bij een graftombe.
Het was regenachtig toen we aan onze wandeltocht begonnen… het wandelpad kronkelt en ligt op een helling in de bossen…Het pad is ongeveer 4 km lang en vormt een lus. De tocht is in feite een religieuze tocht voor aanhangers van het Shintoïsme… Overal kan je amuletten kopen met persoonlijke “wensen” op… De wandelaar die het pad volgt, passeert onder duizenden torii’s … Een heel speciale ervaring. Langs de wandelpaden liggen ook begraafplaatsen waar gelovigen mini torii’s plaatsten bij een graftombe.
Nara - The shining...
Aangekomen in Nara gingen we direct naar onze ryokan om er onze zware bagage te droppen. De ryokan SEI KAN SO heeft iets dubbel: … Ze heeft een prachtige tuin, het gebouw is leuk, het is er rustig en er is enorm veel ruimte….. Maar ik heb het gevoel dat deze ryokan ook de perfecte locatie zou zijn om de Japanse versie van The Shining te filmen ... een minder geruststellend gevoel.
In de super lange gangen met een rood tapijt ontbrak enkel nog dat fietsende jongetje … De gemeenschappelijke toiletten waren aan het einde van onze gang gelegen… ik durfde voor het slapen gaan zelfs niet alleen naar het toilet, aangezien ik die film maar niet kon loskoppelen van deze ryokan. De gemeenschappelijke douches/baden (gemeenschappelijk moet je hier letterlijk nemen) lagen verlaten in de tuin. Mathieu en ik waren de enige die hiervan gebruik maakten : Een grote damperige ruimte waarin een gevuld bad met heet water stond en ook nog met allemaal douches … De mannen en vrouwen hadden wel een gescheiden wasruimte maar we konden met elkaar communiceren door luid te roepen…. Heel raar… Het had hier iets van vergane glorie… de ryokan had alles, maar trekt blijkbaar niet genoeg gasten; wij waren een van de weinigen, samen met enkele Duitsers. Naast de ryokan lag een begraafplaats.. Allemaal freaky, ik kan het je verzekeren… Maar ik heb er anderszijds wel goed geslapen.
Van de « historische site » van Nara is eigenlijk alleen de Todai-Ji tempel met zijn Daibutsu-den (=big boudha) echt de moeite. Dat is een imense houten constructie met daarin een bronzen boudha .. de grootste ter wereld (!) volgens de brochure aan de ingang … maar ik herinner mij toch wel de liggende bronzen boudha van Bangkok van 43m lang die het qua grootte onmogelijk kan overtreffen… maar misschien telt dat niet omdat die van Bangkok liggend is en hier in Nara is de boudha dus zittend …
Hetgeen mij het meest intrigeerde, waren de reuzegrote houten sculpturen aan het portaal van de tempel. Ze stellen wachters voor, gehouwen in de 13de eeuw en hebben een expressieve mimiek… echt knap gemaakt.
Nog iets bizars hier in Japan is dat ze de dag van vandaag nog “historische” sites bijbouwen. Wie Nara in 2010 zal bezoeken, zal een ander Nara zien dan wij … Op infoborden stond te lezen dat Nara tegen dan nog enkele tempels meer zal tellen. Ze trachten de historische site te restaureren door ze opnieuw te bouwen naar voorbeeld van oude grondplannen. Dat is trouwens een eeuwenoude traditie in Japan aangezien de houten constructies de aardbevingen, (burger)oorlogen en weersomstandigheden niet kunnen overleven. Zo is bijvoorbeeld de zaal waarin de Daibutsu-den (grootste boudha) te zien is het laatst herbouwd in 1709 … (naar originele plannen van de 8ste of de 13de eeuw ? ? - niet vermeld in Lonely Planet). Volgens de originele plannen was de constructie in feite één derde groter.
De stad Nara staat vooral op het programma van dagjestoeristen. Dat merk je aan de restaurants en de bars die bijna allemaal rond 20u hun deuren sluiten. We hebben ons nog moeten haasten om wat te eten. In een soort van frituur namen we gefrituurde Japanse dingen. Geen idee wat… maar de gamba heb ik herkend! Een ander ding was een mengeling van rijstdeeg… een specialiteit van de streek die we in verschillende vormen geproefd hebben: rouw, geroosterd en ook gefrituurd dus. Omdat het muizenhapjes waren, zijn we naar de Japanse Mc Donald gegaan, zijnde de MOS Burger, The Japanese Finest Burger!! HEEL goed!!! Die mogen zich ook gerust in België installeren.
In de super lange gangen met een rood tapijt ontbrak enkel nog dat fietsende jongetje … De gemeenschappelijke toiletten waren aan het einde van onze gang gelegen… ik durfde voor het slapen gaan zelfs niet alleen naar het toilet, aangezien ik die film maar niet kon loskoppelen van deze ryokan. De gemeenschappelijke douches/baden (gemeenschappelijk moet je hier letterlijk nemen) lagen verlaten in de tuin. Mathieu en ik waren de enige die hiervan gebruik maakten : Een grote damperige ruimte waarin een gevuld bad met heet water stond en ook nog met allemaal douches … De mannen en vrouwen hadden wel een gescheiden wasruimte maar we konden met elkaar communiceren door luid te roepen…. Heel raar… Het had hier iets van vergane glorie… de ryokan had alles, maar trekt blijkbaar niet genoeg gasten; wij waren een van de weinigen, samen met enkele Duitsers. Naast de ryokan lag een begraafplaats.. Allemaal freaky, ik kan het je verzekeren… Maar ik heb er anderszijds wel goed geslapen.
Van de « historische site » van Nara is eigenlijk alleen de Todai-Ji tempel met zijn Daibutsu-den (=big boudha) echt de moeite. Dat is een imense houten constructie met daarin een bronzen boudha .. de grootste ter wereld (!) volgens de brochure aan de ingang … maar ik herinner mij toch wel de liggende bronzen boudha van Bangkok van 43m lang die het qua grootte onmogelijk kan overtreffen… maar misschien telt dat niet omdat die van Bangkok liggend is en hier in Nara is de boudha dus zittend …
Hetgeen mij het meest intrigeerde, waren de reuzegrote houten sculpturen aan het portaal van de tempel. Ze stellen wachters voor, gehouwen in de 13de eeuw en hebben een expressieve mimiek… echt knap gemaakt.
Nog iets bizars hier in Japan is dat ze de dag van vandaag nog “historische” sites bijbouwen. Wie Nara in 2010 zal bezoeken, zal een ander Nara zien dan wij … Op infoborden stond te lezen dat Nara tegen dan nog enkele tempels meer zal tellen. Ze trachten de historische site te restaureren door ze opnieuw te bouwen naar voorbeeld van oude grondplannen. Dat is trouwens een eeuwenoude traditie in Japan aangezien de houten constructies de aardbevingen, (burger)oorlogen en weersomstandigheden niet kunnen overleven. Zo is bijvoorbeeld de zaal waarin de Daibutsu-den (grootste boudha) te zien is het laatst herbouwd in 1709 … (naar originele plannen van de 8ste of de 13de eeuw ? ? - niet vermeld in Lonely Planet). Volgens de originele plannen was de constructie in feite één derde groter.
De stad Nara staat vooral op het programma van dagjestoeristen. Dat merk je aan de restaurants en de bars die bijna allemaal rond 20u hun deuren sluiten. We hebben ons nog moeten haasten om wat te eten. In een soort van frituur namen we gefrituurde Japanse dingen. Geen idee wat… maar de gamba heb ik herkend! Een ander ding was een mengeling van rijstdeeg… een specialiteit van de streek die we in verschillende vormen geproefd hebben: rouw, geroosterd en ook gefrituurd dus. Omdat het muizenhapjes waren, zijn we naar de Japanse Mc Donald gegaan, zijnde de MOS Burger, The Japanese Finest Burger!! HEEL goed!!! Die mogen zich ook gerust in België installeren.
Inscription à :
Articles (Atom)
Articles
