Nara - The shining...

Aangekomen in Nara gingen we direct naar onze ryokan om er onze zware bagage te droppen. De ryokan SEI KAN SO heeft iets dubbel: … Ze heeft een prachtige tuin, het gebouw is leuk, het is er rustig en er is enorm veel ruimte….. Maar ik heb het gevoel dat deze ryokan ook de perfecte locatie zou zijn om de Japanse versie van The Shining te filmen ... een minder geruststellend gevoel.
In de super lange gangen met een rood tapijt ontbrak enkel nog dat fietsende jongetje … De gemeenschappelijke toiletten waren aan het einde van onze gang gelegen… ik durfde voor het slapen gaan zelfs niet alleen naar het toilet, aangezien ik die film maar niet kon loskoppelen van deze ryokan. De gemeenschappelijke douches/baden (gemeenschappelijk moet je hier letterlijk nemen) lagen verlaten in de tuin. Mathieu en ik waren de enige die hiervan gebruik maakten : Een grote damperige ruimte waarin een gevuld bad met heet water stond en ook nog met allemaal douches … De mannen en vrouwen hadden wel een gescheiden wasruimte maar we konden met elkaar communiceren door luid te roepen…. Heel raar… Het had hier iets van vergane glorie… de ryokan had alles, maar trekt blijkbaar niet genoeg gasten; wij waren een van de weinigen, samen met enkele Duitsers. Naast de ryokan lag een begraafplaats.. Allemaal freaky, ik kan het je verzekeren… Maar ik heb er anderszijds wel goed geslapen.

Van de « historische site » van Nara is eigenlijk alleen de Todai-Ji tempel met zijn Daibutsu-den (=big boudha) echt de moeite. Dat is een imense houten constructie met daarin een bronzen boudha .. de grootste ter wereld (!) volgens de brochure aan de ingang … maar ik herinner mij toch wel de liggende bronzen boudha van Bangkok van 43m lang die het qua grootte onmogelijk kan overtreffen… maar misschien telt dat niet omdat die van Bangkok liggend is en hier in Nara is de boudha dus zittend …
Hetgeen mij het meest intrigeerde, waren de reuzegrote houten sculpturen aan het portaal van de tempel. Ze stellen wachters voor, gehouwen in de 13de eeuw en hebben een expressieve mimiek… echt knap gemaakt.

Nog iets bizars hier in Japan is dat ze de dag van vandaag nog “historische” sites bijbouwen. Wie Nara in 2010 zal bezoeken, zal een ander Nara zien dan wij … Op infoborden stond te lezen dat Nara tegen dan nog enkele tempels meer zal tellen. Ze trachten de historische site te restaureren door ze opnieuw te bouwen naar voorbeeld van oude grondplannen. Dat is trouwens een eeuwenoude traditie in Japan aangezien de houten constructies de aardbevingen, (burger)oorlogen en weersomstandigheden niet kunnen overleven. Zo is bijvoorbeeld de zaal waarin de Daibutsu-den (grootste boudha) te zien is het laatst herbouwd in 1709 … (naar originele plannen van de 8ste of de 13de eeuw ? ? - niet vermeld in Lonely Planet). Volgens de originele plannen was de constructie in feite één derde groter.

De stad Nara staat vooral op het programma van dagjestoeristen. Dat merk je aan de restaurants en de bars die bijna allemaal rond 20u hun deuren sluiten. We hebben ons nog moeten haasten om wat te eten. In een soort van frituur namen we gefrituurde Japanse dingen. Geen idee wat… maar de gamba heb ik herkend! Een ander ding was een mengeling van rijstdeeg… een specialiteit van de streek die we in verschillende vormen geproefd hebben: rouw, geroosterd en ook gefrituurd dus. Omdat het muizenhapjes waren, zijn we naar de Japanse Mc Donald gegaan, zijnde de MOS Burger, The Japanese Finest Burger!! HEEL goed!!! Die mogen zich ook gerust in België installeren.